Zelfkennis

Ook in je werk zijn er zulke momenten. Moet je nu wel of niet bij je huidige werkgever blijven? Je werkt er al zo lang. Het is veilig, maar ook voorspelbaar. Of je bent gevraagd om te gaan leidinggeven. Moet je dat nu wel of niet doen? Kun je dat wel? Wil je dat wel? Of je zit al langere tijd niet goed in je vel op je werk. Moet je dan juist iets anders gaan zoeken, of even een pas op de plaats maken? Voor beide opties is altijd iets te zeggen. Het een is niet per definitie beter dan het ander. Dat maakt het ook zo lastig. Daardoor blijf je twijfelen.

Als het om keuzes in je loopbaan gaat, is zelfkennis de eerste stap. Weten wie je bent, wat je kunt en wat je wilt, is cruciaal als je werk wilt doen dat past bij wie je van nature bent. Jezelf onderzoeken, ontdekken, kost tijd. Dat doe je niet in een middagje. Je kunt dat zelf doen, met de structuur van een loopbaanboek, of met de begeleiding van een loopbaancoach. Voor de meeste mensen is dat hard werken, maar ook de tijd nemen om al die informatie over jezelf even te laten sudderen. Daarna komt de vertaling naar een concrete baan of functie. Twijfelen is tot die tijd heel normaal. En ook nuttig; het kan de motor zijn achter je zoektocht.

Twijfelen gaat over in aarzelen

En dan komt het moment dat je gaat beslissen. Je hebt je opties helder. Je weet wat je te doen staat. Je staat op het punt om de sprong te wagen. Ook al is het maar een klein, licht sprongetje en kun je erop vertrouwen dat de landing zacht en veilig is. Maar… je doet niks. Als een konijn dat in de koplampen kijkt, blijf je zitten waar je zit. Verlamd.

Wat er dan gebeurt, is iets anders dan twijfelen. Dat is aarzelen. Aarzelen is weten wat je te doen staat en dat ook willen, maar het niet durven. Je angst is te groot. Je kunt dan gaan zitten wachten, maar die angst gaat niet weg. Ambrose Redmoon schreef hierover: “Courage is not the absence of fear, but rather the judgement that something else is more important than fear.” Als je voelt dat je aarzelt, rest je nog maar één ding: zet je ogen en je hart wijd open en spring!

Lukt het je maar niet om keuzes te maken in je (werkende) leven? Kijk op www.jamienederpel.nl.

Onlangs had ik zelf ineens zo’n verloren uurtje. Ik had een coachwandeling in het Mastbos in Breda en terug bij de auto ontdekte ik dat de sleutel niet in mijn broekzak maar in mijn tas zat. En die stond in de achterbak. Van de auto. Die op slot zat. Ai… Er zat niets anders op dan een uur wachten op de reservesleutel die man en kinderen gelukkig wilden komen brengen. Ik ben op het terras van het bosrestaurant gaan zitten. Dat verleiding was groot om daar alsnog mijn telefoon te pakken. En toch heb ik dat niet gedaan. Vooruit, ik heb een foto van de kop thee gemaakt en op Facebook gepost, maar verder heb ik de krant gelezen (een echte papieren, van het restaurant), naar de vogels en de wind geluisterd en een beetje gemijmerd. Maar niet teveel.

Het lijkt verloren tijd. Als in: tijd die je kwijt bent. Het tegendeel is echter waar. Tijd waarin je niet zoveel doet, is hartstikke belangrijk. In die tijd krijgt het onbewuste deel van je psyche namelijk de kans om al zijn (of haar) werk aan je te laten zien. Want dat onbewuste, dat doet een hele hoop. Niet dat je daar iets van merkt. Het heet niet voor niets het onbewuste. In zijn boek ‘Het slimme onbewuste’ stelt Ap Dijksterhuis dat het moderne onbewuste wel 200.000 keer meer capaciteit heeft dan het bewustzijn en ons gedrag en ons leven stuurt. Ons bewustzijn wordt alleen maar op de hoogte gehouden van wat er zoal gaande is. Echt invloed heeft het bewuste volgens hem niet. Het onbewuste speelt een grote rol bij creativiteit, eureka-ervaringen en inspiratie. En bij het maken van grote beslissingen kun je er beter een nachtje over slapen, dan doet je onbewuste in de tussentijd zijn werk. ‘s Ochtends merk je dan wel wat je besloten hebt.

En bij dat laatste gaat het vaak mis.

Dat onbewuste krijgt in onze tijd maar amper de gelegenheid om ons bewustzijn op de hoogte te houden. Simpelweg omdat we die tijd niet nemen. We vullen ieder verloren uurtje op met dingen die onze bewuste aandacht vragen. Terwijl die verloren uurtjes nu net de momenten zijn om te vertragen, tot stilstand te komen. Zodat je eindelijk kunt ‘horen’ wat je onbewuste je te vertellen heeft. Verloren uurtjes zorgen daarmee voor goede beslissingen, creatieve oplossingen en ideeën en heldere inzichten.

Overigens zijn verloren minuten ook al heel waardevol. In eerdere banen had ik vaak op de wc tussen twee vergaderingen door de beste ideeën. Die natuurlijk al eerder bedacht waren door het onbewuste, maar juist in die paar minuten de tijd kregen om zich aan het bewustzijn op te dringen. Het lijkt mij een goede reden om niet meer Facebooken op de wc…

Wil je weten hoe je ook in je werkende leven kunt vertragen en verstillen? www.jamienederpel.nl