Ik ben zo iemand, als ik iets zie, lees of hoor en ik vind het te gek, waanzinnig of interessant dan moet ik het meteen doen, hebben, lezen of bekijken. Maakt niet uit of ik platzak ben. Een paar weken geleden, op een berg in Spanje, besloot ik dat het tijd was te gaan mediteren. Je begrijpt, ik kom thuis met zonder geld (Spanje goedkoop my ass) en koop diezelfde dag nog alles wat naar mijn idee bij mediteren hoort. Boeken, (ruimzittende, doch modebewuste) kleding, meditatiebankje, wierook en een boeddha. Als klap op de vuurpijl schrijf ik me, zonder ook maar één seconde op mijn gloednieuwe bankje te hebben gezeten, in voor een cursus zenmeditatie, à 200 euro. Namasté.
Eerst maar eens even thuis oefenen. En lezen. Het boek 'Leer denken wat je wil denken' van Rients Ritskes is mijn nieuwe bijbel. Het is makkelijk geschreven, zonder veel poeha en taaie kost wordt afgewisseld met grappige anekdotes met hoog herkenningsgehalte. Bij wijlen nogal confronterend, maar dat is juist de bedoeling geloof ik. Ik leer precies hoe ik moet zitten. Dat valt niet mee. Mediteren is te vergelijken met sporten: het kost energie, maar na afloop voel je je juist veel energieker. Ook doet het soms fysiek pijn om in de houding te blijven zitten. Maar net als bij sporten, is enige pijn wenselijk, gezond en zelfs prettig. Pijn stimuleert immers het aanmaken van endorfines (wanted!).
De basistraditie van de Rinzai-zentraditie die ik hanteer, is het tellen van de ademhaling. Ik vind het persoonlijk fijn om bij iedere inademing 'in' in gedachte te houden. Bij de uitademing probeer ik juist het getal in gedachte te houden: eeeeeeen, tweeeeeee, drieeeeeee, en zo ga ik verder totdat ik bij tien ben. Dan begin ik weer opnieuw bij één. Natuurlijk komen er continue allerlei gedachten in me op. Ik kan er geen peil op trekken. Soms schiet de ene na de andere gedachte door m'n hoofd, zoals 'ik moet de was nog ophangen', of 'wat zal ik eens eten vanavond'. Eerst dacht ik shit, dat mag natuurlijk helemaal niet van boeddha. Maar nee hoor, het is juist heel normaal. De tel kwijtraken is zelfs een wezenlijk onderdeel van de training. Je hoeft je dus helemaal niet schuldig te voelen als dat gebeurt. Weet je niet meer waar je gebleven bent, ga je naar de gevangenis, niet langs start en ontvang je geen 200 gulden. Haha, just kidding. Dan begin je gewoon weer bij één.
Als ik vertel dat ik mediteer, zeggen mensen vaak 'Oh, dat wil ik ook, maar het lijkt me zo moeilijk; aan niks denken'. Eerlijk is eerlijk, ook ik dacht eerst dat je tijdens het mediteren nergens aan zou moeten denken en dat je alleen echt mediteert als je nergens aan denkt. Not true en misschien wel het grootste misverstand dat er over meditatie de ronde doet. Ophouden met denken is voor een wakker mens onmogelijk. Daarom gebruiken we het tellen als plaatsvervanger hiervoor. Het tellen is een vorm van bijna niets denken. Het wordt een automatisme en als je je erop kunt concentreren, wordt het steeds leger en kalmer in je hoofd.
Het is praktisch om te mediteren op een vaste, rustige plek en op vaste tijdstippen. Optimale tijdstippen zijn 's ochtends voor het ontbijt en 's avonds voor het slapengaan. 's Avonds voor het eten is ook een mooi moment. Ik zorg in ieder geval dat ik voor het eten mediteer. Met een lege maag ben je namelijk vitaler en word je minder snel slaperig. Volgens Rients Ritskes is het goed om twee keer per dag twintig minuten te mediteren. Kak, dat is lang, dacht ik. Ik ben daarom met twee keer vijf minuten begonnen en plakte er iedere week één of twee minuten bij, afhankelijk van hoe het die week ging. Soms vliegen de minuten voorbij, soms lijk ik uren op m'n bankje te zitten.
Maar zonder gein, het mediteren werpt z'n vruchten af. As we speak, pas een paar weken bezig, voel ik al een verschil in mijn gestel. Ik ben rustiger, minder snel geïrriteerd, kan meer prikkels aan op mijn werk, slaap beter en kan me langer concentreren.
Ik mediteer bij Zen.nl en volg momenteel de introductiecursus.
