Koffiehuis thuis

27-06 / Leuk

Zaterdagochtend vaste prik: boodschappen doen op de markt en daarna neerstrijken in één van de tientallen knusse koffietentjes die de stad rijk is. Het ultieme weekendgevoel als je het mij vraagt. Jazzmuziekje op de achtergrond, de geur van versgemalen koffie, het geknisper van de krant en het geroezemoes van de kletsende mensen aan de tafeltjes om me heen. Uren kan ik in zo’n tentje zitten. Beetje lezen, wat observaties en gedachten op een servetje kalken en zo nu en dan dromerig voor me uitkijken. Eenmaal weer thuis zet ik vaak meteen een muziekje op en maak ik het gezellig, net als in die koffie huiskamertjes. Ik doe mijn best en al mag die oploskoffie nog niet eens zo slecht smaken, de sfeer van het koffietentje krijg ik niet in huis. Of toch wel?

Ga naar www.coffitivity.com (of download de App), druk op play en oordeel zelf!

Open bericht

tend vaste prik: boodschappen doen op de markt en daarna neerstrijken in één van de tientallen knusse koffietentjes die de stad rijk is. Het ultieme weekendgevoel als je het mij vraagt. Jazzmuziekje op de achtergrond, de geur van versgemalen koffie, het geknisper van de krant en het geroezemoes van de kletsende mensen aan de tafeltjes om me heen. Uren kan ik in zo’n tentje zitten. Beetje lezen, wat observaties en gedachten op een servetje kalken en zo nu en dan dromerig voor me uitkijken. Eenmaal weer thuis zet ik vaak meteen een muziekje op en maak ik het gezellig, net als in die koffie huiskamertjes. Ik doe mijn best en al mag die oploskoffie nog niet eens zo slecht smaken, de sfeer van het koffietentje krijg ik niet in huis. Of toch wel?

Ga naar www.coffitivity.com (of download de App), druk op play en oordeel zelf!

Boekentip: The Miracle Morning

16-06 / Inspiratie, Ontspannen

Een ochtendmens. Dat leek me zo heerlijk. Opstaan zonder pruil lipje, zonder het intens verlangen de wekker door de ganse kamer te smijten om vervolgens weer te verdwijnen onder de dekens. Opstaan met een klein vreugde sprongetje, met het intens verlangen om alles uit de dag te halen wat erin zit, opstaan omdat ik het wil, niet omdat het moet. Een ochtendmens. Dat leek me zo onmogelijk. Nee hoor. Sinds een maand zijn mijn ochtenden namelijk geen kwelling meer, maar miraculeus. Zo miraculeus, dat ik er zelfs een uur eerder mijn bed voor uit kom. Vrijwillig en met alle plezier. Het eerste uur van mijn dag staat namelijk in het teken van mij.

Open bericht

Het is dag 32 van mijn Miracle Morning avontuur als om zes uur de wekker gaat. Ik veer op, loop naar de druktemaker en zet ‘m uit. Mijn wekker leg ik expres aan de andere kant van de kamer, zodat ik ook echt uit bed moet om het ding uit te zetten en snoozen geen optie is. Nadat ik een plas heb gedaan, poets ik mijn tanden, was mijn gezicht, drink een groot glas water en verruil mijn pyjama voor een trainingsbroek en dito top. Ik ben er klaar voor.

Allereerst mediteer ik vijf minuten. Daarna lees ik vijf minuutjes mijn zelfgeschreven beloftes hardop voor, gevolgd door een visualisatie oefening waarin ik me de resultaten van die beloftes verbeeld, ook vijf minuten. Tijd voor actie: ik ren een rondje park en doe een korte sessie buikspieroefeningen, of rol mijn yogamatje uit. Total time: 20 minuten. Vol energie en aandacht lees ik vervolgens 15 minuten in het boek dat ik afgelopen weekend gekocht heb. De laatste tien minuten van het uur schrijf ik mijn ideeën en gedachten op in mijn dagboek, of werk ik aan mijn boek. Wanneer ik om iets over zeven onder de douche vandaan kom, voel ik me energiek, ontspannen en helder. Het eerste uur van de dag op deze manier met mezelf bezig zijn, geeft me een gelukzalig gevoel. Het gevoel dat het kan, dat ík het kan. Ik heb alle tijd om me op mijn gemak aan te kleden en te ontbijten. Wanneer ik op de fiets spring en naar mijn werk fiets, weet ik het zeker: deze dag kan niet meer stuk.

Mijn ochtendroutine is gebaseerd op The Miracle Morning, een boek van de jonge Amerikaan Hal Elrod die op zijn twintigste werd aangereden door een dronken bestuurder, permanente hersenschade opliep en verteld werd nooit meer te kunnen lopen. Hal bewees meer dan het tegendeel: hij rende een ultramarathon van 80 kilometer, werd een succesvol ondernemer, coach, spreker en bestselling auteur. Hoe hij dat voor elkaar kreeg? Door aan de lijve te ondervinden dat succes op ieder terrein (gezondheid, geluk, relaties, financiën, carrière, you name it), begint bij persoonlijke ontwikkeling:

“Our outer world will always be a reflection of our inner world. Our level of succes is always going to parallel our level of personal development. Until we dedicate time each day to developing ourselves into the person we need to be to create the life we want, succes is always going to be a struggle to attain.

 I couldn’t agree more. Dit boek is een eye-opener,

Gezond blijven

Mediteer jezelf gelukkig

12-11 / Inspiratie, Ontspannen

Ik heb iets nieuws ontdekt. Mediteren. Nooit gedacht dat ik er het geduld voor had, of dat het bij me paste. Verkeerd gedacht. Man, waarom wist ik dit niet? Waarom doe ik dit niet al járen? Het had me zoveel stress- en paniekmomenten bespaard. Maar goed, we zijn er. En wat is het fijn.

Open bericht

Ik ben zo iemand, als ik iets zie, lees of hoor en ik vind het te gek, waanzinnig of interessant dan moet ik het meteen doen, hebben, lezen of bekijken. Maakt niet uit of ik platzak ben. Een paar weken geleden, op een berg in Spanje, besloot ik dat het tijd was te gaan mediteren. Je begrijpt, ik kom thuis met zonder geld (Spanje goedkoop my ass) en koop diezelfde dag nog alles wat naar mijn idee bij mediteren hoort. Boeken, (ruimzittende, doch modebewuste) kleding, meditatiebankje, wierook en een boeddha. Als klap op de vuurpijl schrijf ik me, zonder ook maar één seconde op mijn gloednieuwe bankje te hebben gezeten, in voor een cursus zenmeditatie, à 200 euro. Namasté.

Eerst maar eens even thuis oefenen. En lezen. Het boek 'Leer denken wat je wil denken' van Rients Ritskes is mijn nieuwe bijbel. Het is makkelijk geschreven, zonder veel poeha en taaie kost wordt afgewisseld met grappige anekdotes met hoog herkenningsgehalte. Bij wijlen nogal confronterend, maar dat is juist de bedoeling geloof ik. Ik leer precies hoe ik moet zitten. Dat valt niet mee. Mediteren is te vergelijken met sporten: het kost energie, maar na afloop voel je je juist veel energieker. Ook doet het soms fysiek pijn om in de houding te blijven zitten. Maar net als bij sporten, is enige pijn wenselijk, gezond en zelfs prettig. Pijn stimuleert immers het aanmaken van endorfines (wanted!).

De basistraditie van de Rinzai-zentraditie die ik hanteer, is het tellen van de ademhaling. Ik vind het persoonlijk fijn om bij iedere inademing 'in' in gedachte te houden. Bij de uitademing probeer ik juist het getal in gedachte te houden: eeeeeeen, tweeeeeee, drieeeeeee, en zo ga ik verder totdat ik bij tien ben. Dan begin ik weer opnieuw bij één. Natuurlijk komen er continue allerlei gedachten in me op. Ik kan er geen peil op trekken. Soms schiet de ene na de andere gedachte door m'n hoofd, zoals 'ik moet de was nog ophangen', of 'wat zal ik eens eten vanavond'. Eerst dacht ik shit, dat mag natuurlijk helemaal niet van boeddha. Maar nee hoor, het is juist heel normaal. De tel kwijtraken is zelfs een wezenlijk onderdeel van de training. Je hoeft je dus helemaal niet schuldig te voelen als dat gebeurt. Weet je niet meer waar je gebleven bent, ga je naar de gevangenis, niet langs start en ontvang je geen 200 gulden. Haha, just kidding. Dan begin je gewoon weer bij één.

Als ik vertel dat ik mediteer, zeggen mensen vaak 'Oh, dat wil ik ook, maar het lijkt me zo moeilijk; aan niks denken'. Eerlijk is eerlijk, ook ik dacht eerst dat je tijdens het mediteren nergens aan zou moeten denken en dat je alleen echt mediteert als je nergens aan denkt. Not true en misschien wel het grootste misverstand dat er over meditatie de ronde doet. Ophouden met denken is voor een wakker mens onmogelijk. Daarom gebruiken we het tellen als plaatsvervanger hiervoor. Het tellen is een vorm van bijna niets denken. Het wordt een automatisme en als je je erop kunt concentreren, wordt het steeds leger en kalmer in je hoofd.

Het is praktisch om te mediteren op een vaste, rustige plek en op vaste tijdstippen. Optimale tijdstippen zijn 's ochtends voor het ontbijt en 's avonds voor het slapengaan. 's Avonds voor het eten is ook een mooi moment. Ik zorg in ieder geval dat ik voor het eten mediteer. Met een lege maag ben je namelijk vitaler en word je minder snel slaperig. Volgens Rients Ritskes is het goed om twee keer per dag twintig minuten te mediteren. Kak, dat is lang, dacht ik. Ik ben daarom met twee keer vijf minuten begonnen en plakte er iedere week één of twee minuten bij, afhankelijk van hoe het die week ging. Soms vliegen de minuten voorbij, soms lijk ik uren op m'n bankje te zitten.

Maar zonder gein, het mediteren werpt z'n vruchten af. As we speak, pas een paar weken bezig, voel ik al een verschil in mijn gestel. Ik ben rustiger, minder snel geïrriteerd, kan meer prikkels aan op mijn werk, slaap beter en kan me langer concentreren.

Ik mediteer bij Zen.nl en volg momenteel de introductiecursus.

Henrik Vibskov Weekly Planner

04-11 / Leuk, Winnen!

Een week of twee geleden was ik op de Dutch Design Week. Ik, design leek, was er nog nooit geweest. Ik wist niet precies wat ik ervan moest verwachten, dat het een berg aan design zou worden, wist ik wel. “Je hebt minimaal twee dagen nodig om alles te zien”, zei mijn vriendin nog.

Open bericht

Mind blowing! Al was ik na een paar uur kapot. Net als in een museum ben ik na een poos bekaf van alle indrukken die ik opdoe en moet ik hoognodig met pauze, lees: de bijbehorende brasserie of winkel van dichtbij bekijken. Gelukkig kende het klokgebouw op Strijp S ook een designshop. De meeste producten waren ver boven mijn budget, maar na-tuur-lijk vond ik datgene ik áltijd overal moet kopen: notitieboekjes. Ik eet notitieboekjes. Al zijn ze als boterhammen, de korstjes lust ik niet. Vol schrijf ik ze nooit.

Notitieboekjes kopen is een verslaving. Deze beauty kocht ik op de Dutch Design Week. Wat even een teleurstelling leek, bleek hetzelfde moment een aangename verrassing. In de trein terug naar huis kwam ik er namelijk achter dat ik geen notitieboekje gekocht had, maar een agenda. De eigenzinnige Henrik Vibskov is een Deense (mode)ontwerper, een icoon in de Scandinavische mode-industrie en maakte in samenwerking met Fashionary deze pocket size agenda met de voor hem welbekende Afrikaanse print. Ik zeg welbekend, maar eerlijk is eerlijk: ik als design leek had natuurlijk nog nooit van de beste man gehoord. Van de buitenkant wordt ik al intens blij, maar wacht maar tot je de binnenkant ziet. Die is echt helemaal te gek.

20% (34 pagina's) aan fashion informatie met: meetinstrumenten, patronen & tekeningen, een woordenboek met alle soorten stoffen, waslabels en een catwalk schema. Een catwalk schema? Ja, een catwalk schema. Alle essentiële informatie voor iedere mode kenner.

80% (164 pagina's) aan wekelijkse planners met op de rechterpagina genoeg ruimte om ideeën en notities te kalken. Aan de weken zijn nog geen data verbonden, je bent dus vrij deze in te vullen zoals jij wilt.

tumblr_ncgbv1qicM1s4mpljo7_1280

tumblr_ncgbv1qicM1s4mpljo6_1280

tumblr_ncgbv1qicM1s4mpljo5_1280

Ik ben dan wel geen modekoningin en al helemaal geen designkenner, maar ik weet zeker dat ik met deze nieuwe aanwinst op mening vergadering de show ga stelen! Hebben? De Henrik Vibskov X Fashionary limited edition agenda is voor € 19,- verkrijgbaar in de Fashionary official online store en in de Henrik Vibskov boetiek (beiden verzenden gratis wereldwijd).

Gewoon JIP.

30-10 / Inspiratie

Vaak koop ik een ansichtkaart om er voor een dierbare een mooie tekst op schrijven. Een bedankje, een levensles, een felicitatie, of gewoon, zomaar. Er zijn veel kaarten. Te veel. Ben ik in de plaatselijke boekhandel, sta ik me blind te staren op alle houders met kaarten. En die houders draaien ook rond. Meaning: nog meer kaarten! Na minuten kijken, lezen, vergelijken, kies is er eindelijk eentje uit. Maar dan komt het moeilijkste gedeelte. De tekst.

Open bericht

Soms oefen ik wat, krabbel ik wat zinnen op een los velletje papier voordat ik het op de kaart schrijf. Meestal hoef ik maar aan iemand te denken en dansen de woorden zo mijn hoofd uit. Hoewel recht uit het hart, ben ik er toch niet altijd tevreden over. Te sentimenteel, te versjesachtig, te zwaar. Het is bijna nooit 'spot-on'. Tot ik JIP. ontdekte. Gewoon JIP.

JIP. schrijft de allermooiste korte teksten en gedichten. Het zijn liedjes, het is poëzie. Ik kwam de kaarten van JIP. voor het eerst tegen bij Koekwaus, een fantastisch hippe concept store van de zusjes Laura en Marlou, in hartje 's-Hertogenbosch. JIP. brengt een glimlach op je gezicht, zet je tegelijkertijd aan het denken, maar neemt het leven vooral niet te serieus. Eerlijkheid, positiviteit en eenvoud, dat kenmerkt Jip.

Hoera! Vanaf nu zeg ik het met de teksten van JIP. en vandaag kocht ik deze kaart voor mijn vriend.

Pssst. Naast ansichtkaarten kun je ook een prent van JIP. kopen. En zit jouw tekst er niet tussen? Dan kun je JIP. gerust mailen, ze schrijft namelijk ook op maat. Voor verkooppunten en prijzen kijk je even op de website van JIP.

Beeld: Gewoon JIP

Lunchwandelen

27-10 / Inspiratie, Ontspannen

Sinds ik na mijn studiejaren in het voorjaar begon aan mijn eerste baan, was dat op zijn zachtst gezegd nogal wennen. Pas na een aantal maanden raakte ik gewend aan mijn nieuwe ritme van vroeg naar bed, vroeg opstaan, lange dagen en veels te korte weekenden. Maar alles went. Zo ook mijn nieuwe bestaan. Ik zei: ‘Dag studie, dag horeca. Ik hoor voortaan bij de echte volwassen mensen, die aan lunchwandelen doen.’

Open bericht

Jak. Wat kon ik er tijdens mijn studentenjaren altijd hard om lachen wanneer ik achter het stuur of op de fiets langs bedrijventerreinen reed en daar groepjes collega´s in rijtjes van twee met boterhammenbakjes in de hand netjes achter elkaar over de stoep zag lopen. Troosteloos vond ik het. In sommige gevallen lag er nog wel eens een grasmat met een verloren bankje, maar meestal was het er kaal en grijs. Ik proeste het dan vaak uit. Stipt om 13.00 uur gaat heel het kantoor even een luchtje scheppen. Om te gillen!

Sinds een week hoor ik erbij. Tegen de middag ben ik namelijk zo ingekakt, dat ik door de ramen naar buiten begin te staren en hoofdpijn krijg van de droge lucht op kantoor. Omdat ik het alleen zo onwijs kneuterig vind om met mijn lunch de straat op te gaan, eet ik mijn zelf gesmeerde boterhammen eerst even in de kantine op. Over kneuterig gesproken. Dan trek ik mijn jas aan en loop naar buiten voor mijn 'frisse neus'. De eerste dag wist ik niet zo goed wat ik met mezelf aan moest. Rondlopen om het rondlopen, is rondlopen zonder doel. Waar loop je dan naartoe?

Gelukkig staat mijn kantoor niet ergens op een à la Toren C bedrijventerrein langs de A2. Het bedrijf waar ik werk, zit midden in het centrum van de stad. Het waait hard en ik wikkel mijn sjaal goed om mijn nek. Ik snuif de herfstgeuren op, sluit mijn ogen en besluit ter plekke dat ik dit vanaf nu iedere dag ga doen. Maar dan wel zonder die pitstop bij de Zara. Die mag alleen op woensdag.

Beeld: Brede Haven, 's-Hertogenbosch.
Fotocredits: Pinterest

Krantje

29-05 / Ontspannen
Open bericht

De een legt me neer, de ander houdt me hoog in de lucht. Soms lezen ze me van a tot z, soms slaan ze driftig door naar katernen die ze vervolgens maar met een half oog lezen. Ik geniet van de aandacht, want voor even staat de wereld om ons heen stil. Soms wordt er op me gemorst, een drupje koffie, een kruimel hier en daar. Het geeft niet, ik ben het gewend. Maar ik word boos wanneer ze me, na alles wat ik ze gegeven heb, wegsmijten alsof het niets was. Mijn gezicht dubbelgevouwen, ergens tussen het weer van morgen en de sportberichten. Ik zou dat nooit bij mezelf kunnen doen. Ik creëer namelijk menig geluksmomentje. De overkill aan negativiteit in me daargelaten. De manier waarop ik knisper bij het omslaan van een pagina, de manier waarop ogen over mijn regels glijden, de manier waarop zij die mij lezen nog even door peinzen, voordat ze zich vol overgave op een nieuwe kopregel storten. Geen kakelende mensen, geen razend verkeer, geen drukte, geen haast. Alleen de krant. De krant en ik.

Aan de wandel

21-03 / Inspiratie, Mooi

Altijd dacht ik dat wandelen alleen iets voor 55-plussers was. Samen dezelfde wandelschoenen aan, één hand op de rug, kaart in de andere, neus in de wind. Suf, saai en stoffig. En dan na zoveel kilometer een bankje opzoeken, de tas openritsen, de krentenbollen en pakjes drinken tevoorschijn toveren, neerploffen en dan zeggen: “Hè, hè.” Maar het is mijn zelf gecreëerde stereotypering, want wandelen is niet suf, noch saai, noch stoffig. Wandelen is meditatief, magisch en mind blowing. 

Open bericht

Het is al weer bijna een jaar geleden toen ik de stoute (wandel)schoenen aantrok en, zonder enig wandel- dan wel richtingsgevoel, de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela wandelde. In 33 dagen liep ik van St. Jean Pied de Port, een dorpje aan de voet van de Pyreneeën, 800 kilometer naar het graf van de apostel Jacobus in Santiago. Ik ben niet gelovig, maar de route heeft me altijd al gefascineerd. "En? Hoe was het, heb je gevonden wat je zocht?" Toen ik net terug in Nederland was, stelden veel mensen me deze vraag. Gek genoeg heb ik daar nooit een eenduidig antwoord op kunnen geven. Want wat ik zocht, werd me niet gegeven in beeld of woord. Het 'iets' vond ik in de som van alle bijzondere ontmoetingen, langdurige wandelingen, de met de dag veranderende natuur en de schoonheid van de Spaanse cultuur. Eenmaal in Santiago aangekomen, voelde ik me leeg. Weken, dagen, uren had ik toegeleefd naar dit moment en nu stond ik op het plein voor de kathedraal en wat deed het met me? Niets. Eerst werd ik boos, want na al die voetstappen moest ik toch wel iets voelen bij deze mijlpaal, deze overwinning? Op dat moment besefte ik me als geen ander dat het niet de bestemming is die telt, maar de reis. Want het beste gevoel is het gevoel dat ik op het moment zelf had, toen ik midden in de tocht zat.

De camino is een weg voor iedereen, een weg die iedereen, hoe verschillend ook, datgene geeft waarnaar zij op zoek zijn. Zelfs als je niets zoekt, vind je het. Mocht de route je te lang of te ver van huis zijn, hier in Nederland is het Pieterpad een mooi alternatief. Doe vandaag je wandelschoenen nog aan en wandel jezelf een goed gevoel.

Foto: ik op de camino, april 2013.

Kekke voorraadpot

18-03 / Leuk

Dat je voorraadpotten na je ze hebt leeggegeten een hele andere en hippe bestemming kunt geven dan de glasbak, bewijst blogger Rachel, beter bekend als De Huismuts. Rachel geeft op haar website de leukste budget interieurtips en dit is mijn persoonlijke favoriet.

Open bericht

Week het appelmoes-, augurken- of erwtenlabel van de pot af, plak er een plastic speelgoeddiertje op en spuit diertje en deksel in de kleur die past bij jouw interieur. Lekker fel, want ze mogen best opvallen! Mocht je nou niet zo'n creatief wonder zijn, kun je de potten ook kopen in de shop van De Huismuts.

Eerste kus

12-03 / Gezellig

Hoewel we inmiddels weten dat het filmpje dat gisteren plots viral ging een reclamestunt is, blijft het prachtig. De beelden zijn geschoten door filmmaakster Tatia Pilieva. Zij vroeg twintig mensen naar haar studio, deelde hen op in tien paartjes en liet ze – voor de allereerste keer – met elkaar zoenen voor de camera. Het resultaat? Twintig mensen die kussen met een voor hen volslagen wildvreemde. Het begin is nog wat klungelig, want hoe raak je een vreemde aan en dan ook nog die gekke camera bovenop je neus. Maar wat is het betoverend om te zien wanneer de kus dan eindelijk heeft ingezet. Krijg je toch spontaan vlinders van je in de buik!

De Goedgevoel-nieuwsbrief!
Wil jij ook in je mail verrast worden met de best gelezen artikelen en leuke aanbiedingen?
Schrijf je dan in voor de Goedgevoel-nieuwsbrief. Onze nieuwsbrief wordt ongeveer eens per maand verstuurd.
* = verplicht veld
back to top