Vroeger was
Het zou warm worden vandaag, net als gisteren en volgens de voorspellingen zou het ook morgen nog niet afkoelen. Er was een tijd dat ik al spontaan begon te zweten van dit soort weersverwachtingen, zonder dat de buitentemperatuur ook maar een graad gestegen was. Vroeger.
De voorkant gaat er nog wel mee door
Een groot deel van deze dag kon ik zelf invullen, en zulks geschiedde. Zo zat ik al om 08.30 uur bij de kapper. Het was er nog redelijk fris en aangenaam, ondanks de buitentemperatuur die toch al aardig op begon te lopen. Maar gisteren was ik “opeens” mijn kapsel beu. Waarom? Ik had de laatste tijd net iets te veel foto’s van mezelf gezien, en telkens dacht ik: “Nou ja, de voorkant gaat er nog wel mee door, maar wat is mijn kapsel vreselijk saai aan de achterkant van mijn hoofd! Dat kan anders.” Doorgaans zie ik mijn eigen achterkant niet in de spiegel, anders was ik wel eerder naar de kapper gegaan.
Voor ik plaats nam bij de wastafel, bracht ik de kapper op de hoogte van mijn wensen voor mijn nieuwe kapsel: anders, korter, frisser, opgeknipt. Hij begreep niet helemaal wat ik bedoelde, waarop we voor alle zekerheid samen maar even op internet keken. Al gauw zag ik de door mij felbegeerde coupe. “Dat is inderdaad wel wat anders”, zei hij. Ik knikte instemmend en zei: “Dat dus.”
IJverig ging hij met mes, schaar en tondeuse aan de slag. Op de grond zag ik grotere plukken vallen dan ik had verwacht. “Zou hij mij verkeerd begrepen hebben?”, vroeg ik me af. Het natte, erg korte en plat op mijn scalpel geplakte eindresultaat stemde mij niet vrolijk. Maar deze artiest was nog niet klaar. Met aanzet-spray (?) en mousse in de resterende lokken (kort en weinig), pakte hij de föhn en bewerkte hij enthousiast mijn dan nog vochtige haar. Hij kneedde en masseerde mijn lokjes met zijn handen waardoor er een nogal rommelig en warrig geheel ontstond. Na de föhn-finishing touch waarbij hij naast zijn handen ook nog een borstel hanteerde, wreef hij nog wat “fantastisch serum” in mijn kapsel. Dat zou ik dus niet durven, na het föhnen nog het risico lopen dat je met zo’n serum de boel verpest. Maar hij wist wat hij deed.
Is pittig positief of juist niet?
Het eindresultaat was beslist korter dan ik vooraf had gedacht, maar ik vond het leuk. Ook de achterkant van deze nieuwe look stemde tot tevredenheid. De vertrouwde boblijn had plaatsgemaakt voor korte lokjes aan de achterzijde en op mijn verzoek was de voorkant iets langer gehouden. Morgenochtend wordt het spannend, want dan moet ik zelf voor elkaar zien te krijgen wat deze meneer een half uur heeft gekost. Best een uitdaging, want zoveel tijd neem ik ’s morgens niet voor aanzet-spray, mousse, föhnen en een serum. Maar de meneer verzekerde mij dat het “echt een heel makkelijk kapsel is om zelf in model te brengen. Het staat u trouwens ook erg pittig.” Na zo’n opmerking twijfel ik aan mijn uitstraling. Is pittig positief of juist niet? Hoe dan ook, morgenochtend mag ik zelf wat aanrommelen. Wish me luck!
In de loop van de ochtend had ik met een vriendin afgesproken op een schaduwrijk terras. “Leuk”, zei ze, “je nieuwe kapsel”. Ik bedankte haar voor het compliment. Zelf heeft ze prachtig lang, nog dik (!) en goed verzorgd haar. Zou ik over eenzelfde haardos beschikken, dan zou geen haar op mijn hoofd het bedenken om er de schaar in te zetten. Ze vroeg me of ik geen last had van de warmte. “Nee”, zei ik, “vroeger wel.” Zij kende mij vroeger al en wist wat ik bedoelde.
In een koud voetenbadje
Vroeger was 33 kilo geleden, een periode waarin de hitte mij op zomerse dagen overviel, ik om 9 uur ’s morgens al moe was van de warmte, mijn enkels zo dik werden waardoor mijn benen een egaal massieve massa werden, mijn bloeddruk steeg naar gevaarlijke hoogte, mijn ringen met geen mogelijkheid meer van mijn vingers te halen waren en ik de dagen bij voorkeur doorbracht vóór de ventilator, met mijn voeten in een koud voetenbadje en permanent een flesje koud water binnen handbereik.
Vroeger, toen was alles anders! Toen zou ik het niet bedacht hebben om op een tropisch warme dag naar de kapper te gaan. En zeker niet om me een kort kapsel aan te laten meten! Daar had ik het gezicht niet voor. Nu wel. Vroeger was, nu is.
‘Ik schrijf omdat ik niet weet wat ik denk totdat ik lees wat ik wil zeggen’ – Fannery O’Connor. Lees meer van ZoMargot op haar website.
- Vandaag is rood! - oktober 20, 2016
- Vroeger was - september 18, 2016